20 اِساکا وتی چُکّ جُست کرت: ”منی چُکّ! چۆ زوتّ تئو چۆن شکار در گێتک؟“ پَسّئوی دات: ”هُداوندا، تئیی هُدایا منا سۆبێن کرت.“
آییا دْوا کرت و گوَشت: ”او هُداوند! منی واجهێن اِبراهێمئے هُدا! مرۆچی منا سۆبێن کن و منی واجهێن اِبراهێمئے سرا مِهربان بئے.
گڑا اِساکا گۆن آکوبا گوَشت: ”منی چُکّ! نزّیکتر بیا که من ترا دست پِر کرت بکنان و بزانان که په راستی تئو منی چُکّ ایسّو ائے یا نه.“
مُپت و وَتسرا وتی هُداوندێن هُدائے ناما مگِر. هرکَس که مُپت و وتسرا هُداوندئے ناما گیپت، گُنهکارَ بیت.
