29 که تئو مارا آزارَ ندئیئے، اَنچۆ که ما ترا آزار نداتگ و گۆن تئو شَرّ بوتگێن و ترا په سلامتی و اێمنی چه وتی کِرّا رهادَگ کرتگ. نون ما گِندێن که ترا چه هُداوندئے نێمگا برکت رَستگ.“
من هم په راستی ترا برکتَ دئیان و تئیی نَسل و پَدرێچا اَنچۆ بازَ کنان که آسمانئے اِستار و تئیابئے رێک اَنت. تئیی پُشپَد وتی دُژمنانی شهرانَ گِرَنت و وتی مِلکتَ کننت و
