65 گۆن هِزمتکارا گوَشتی: ”اے مرد کئے اِنت که ڈگارئے سرا تَرّانا دێم په ما پێداک اِنت؟“ هِزمتکارا گوشت: ”اے منی واجه اِنت.“ گڑا رِبِکّایا چادِر زُرت و وتارا مان پۆشِت.
گۆن سارَها گوَشتی: ”من تئیی براتا هزار نُگرهَ دئیان. تئیی سجّهێن مردمانی دێما اے مَلاما پُرَّ کنان که تئو هچّ رَدیے نکرتگ.“
رِبِکّایا هم چمّ که چِست کرتنت، اِساکی دیست. چه وتی اُشترا اێر کپت و
نون هِزمتکارا، هرچے که بوتگ‌اَت، اِساک هال دات.
وتی جنۆزامی گُدی کشِّتنت، نِکابے پۆشِتی و تِمنَهئے راهئے سرا، اِناییمئے شهرئے دروازگئے کِرّا نِشت، چێا که آییا دیست که شێلا نون مزن بوتگ، بله اَنگت منا گۆن آییا سورِش نداتگ.
چه جنێنان هم لۆٹان که شِهم و رَهدار ببنت و مُناسِبێن پۆشاک گوَرا بکننت. وتا گۆن وَڑ وَڑا گوَپتگێن مودان و تِلاه و مُروارد و گْرانبَهاێن پُچّ و پۆشاکان مسَمبهێننت.
