51 اِش اِنت رِبِکّا، زوری و برئو که تئیی واجهئے چُکّئے لۆگی ببیت، هما پئیما که هُداوندا گوَشتگ.“
اَبیمَلِکا گوَشت: ”منی مُلک تئیی دێما اِنت، هر جاه که ترا دۆستَ بیت همۆدا بِنند.“
آییا اَنگت دْوا هلاس نکرتگ‌اَت که رِبِکّایا وتی کونزگ کۆپَگا اَت و آتک. رِبِکّا بِتوێلئے جنکّ اَت. بِتوێل مِلکَهئے مَردێن‌چُکّ اَت و مِلکَه، اِبراهێمئے برات ناهۆرئے جَن اَت.
لابان و بِتوێلا پَسّئو دات: ”اے کار چه هُداوندئے نێمگا بوتگ. مارا اِشیئے بارئوا نه ’هئو‘ کنگئے اهتیارے هست و نه ’اِنّه‘ کنگئے.
اِبراهێمئے هِزمتکارا که آیانی اے هبر اِشکت، هُداوندئے بارگاها په اَدب سَری جَهل کرت.
