48 وتی سرُن جَهل کرت و هُداوندئے شُگر گپت. من، هُداوند وتی واجه اِبراهێمئے هُدا ستا کرت که منا راستێن راهی پێش داشت که وتی واجهئے بَچّئے سانگا گۆن واجهئے براتئے جنکّا بکناێنان.
چه بِتوێلا رِبِکّا پێدا بوت. اِبراهێمئے برات ناهۆرئے اے هشتێن چُکّ چه مِلکَها پێدا بوتنت.
اِبراهێمئے هِزمتکارا که آیانی اے هبر اِشکت، هُداوندئے بارگاها په اَدب سَری جَهل کرت.
آییا چه تچکێن راهێا رهشۆنی کرتنت، دێم په شهرێا که اۆدا جَهمنند ببنت.
هُداوندَ گوَشیت: ”ترا هما راها سۆجَ دئیان که باید اِنت برئوئے، ترا شئور و سلاهَ دئیان و ترا چارانَ بان.
که هُدا همِش اِنت، مئے هُدا، اَبد تان اَبد، هما اِنت که تان مرکا مئے رهشۆنَ بیت.
هُدائے هُکم و پَرمانان اِشان سَر کن و هما راهانِش پێش دار که اے برئونت و هما کارانِش سۆج دئے که اے بکننت.
