من اَنگت دلئے تها دْوا نهَلّێنتگ‌اَت و رِبِکّایا وتی کونزگ کۆپَگا اَت و آتک. رِبِکّا دێم په چَمّگا جَهلاد راه گِپت، شت و آپی کَشِّت. من گۆن آییا گوَشت: ’منا آپ بدئے.‘
سامِری جنێنا گوَشت: ”تئو وَه یَهودیے ائے و من سامِری جنێنے آن، تئو چۆن چه من آپَ لۆٹئے؟“ جنێنا پمێشکا چُش گوَشت که یَهودی گۆن سامِریان سلام و دْوا نکننت.
