34 تان مزنێن وهدێا اِبراهێما پیلِستیانی سرڈگارا دَرامدێئے هسابا زِندَ گوازێنت.
اِبراهێم چه اۆدا لڈِّت و نِگێبئے دَمگا شت و کادِش و شورئے نیاما جَهمنند بوت. تان چیزّے وهدا گِرارا دَرامدێئے پئیما زندی گوازێنت.
گڑا اِبراهێم وتی هِزمتکارانی کِرّا پِر ترّت و آ، هۆریگا دێم په بێرشێبَها راه گپتنت. اِبراهێم بێرشێبَها جَهمنند بوت.
”او هُداوند! منی دْوایا بِشکن و په کُمکا منی پریاتئے نێمگا دلگۆش کن، ارسانُن مشمۆش و بێتئوار مبئے. چیا که تئیی گوَرا مهمانێئے پئیما آن، دَرامدے، وتی پت و پیرێنانی ڈئولا.
او دُردانگان! شما اے دنیایا بێگانگ و دَرامد اێت. منی دَزبندی همِش اِنت که وتا چه آ جسمانی لۆٹ و واهگان پهرێز بکنێت که شمئے روهئے هلاپا جنْگَ کننت.
