25 اِبراهێما اَبیمَلِکئے کِرّا آییئے هِزمتکارانی شکایت کرت که منی چاتے پُشتا کَشِّتگِش.
اِبرام و لوتئے شپانک اَڑِتنت. آ زمانگا کَنهانی و پِریزّی هم اے سرڈگارا جَهمنند اَتنت.
اِبراهێما گوَشت: ”منا سئوگند اِنت.“
اَبیمَلِکا گوَشت: ”منَ نزانان اے کار کئیا کرتگ. تئو منا هال نداتگ و تان مرۆچی من اِشیئے بارئوا هچّ نه‌اِشکتگ.“
پسّئواِش دات: ”تانکه سجّهێن رَمگ مُچّ مبنت و سِنگ چه چاتئے دپا کنزێنَگ مبیت، ما پَسان آپ داتَ نکنێن. رندا آپِشَ دئیێن.“
اگن تئیی برات رَدیے بکنت، برئو و مان هلوتا چه آ گناها سهیگی بکن، اگن تئیی هبری گۆش داشت، گڑا بزان ترا وتی برات رَست.
