23 نون اِدا گۆن من هُدائے سئوگندا بوَر که منا یا منی چُکّان یا منی اۆبادگان ردَ ندئیئے. هما پئیما که من گۆن تئو مهربان بوتگان، تئو گۆن من و گۆن منی مُلکا همے پئیما مهربان بئے، گۆن همے مُلکا که تئو دَرامدێئے هسابا نِشتگئے.“
من ترا هُداوندئے سئوگِندا دئیان، آسمان و زمینئے هُدائے سئوگِندا دئیان، که چه اے کَنهانیان، که من اِشانی نیاما زِند گوازێنگا آن، چه اِشانی جنکّان منی چُکّا جَنَ ندئیئے.
آیان پَسّئو ترّێنت: ”ما شَرّیئے سرا دیستگ که هُداوند گۆن تئو گۆن اِنت، پمێشکا ما گوَشت که باید اِنت مئےشمئے نیاما کَسَم و سئوگندے ببیت. بیا اَهد و پئیمانے بندێن
