18 پاد آ، چُکّا چست کن، دستایی گِر که من آییا مزنێن کئومے کنان.“
پرێشتگا چُش هم گوَشت: ”هُداوندَ گوَشیت که من تئیی نَسل و پَدرێچا اَنچۆ بازَ کنان که چه هسابا ڈَنَّ بنت.“
هُداوندئے پرێشتگا هاجِر گیابانا، چَمّگێئے کِرّا دیست. اے هما چَمّگ اِنت که شورئے راهئے سرا اِنت.
اِسماێلئے بارئوا هم من تئیی هبر گۆش داشت: من آییا اَلّم برکتَ دئیان، آییا پُرسَمرَ کنان و آییئے نَسل و پَدرێچا سکّ بازَ کنان. آ دوازده شَهزادگئے پتَ بیت و چه آییا مزنێن کئومے پێدا کنان.
من مۆلدێن زالئے چُکّا هم کئومے کنان چێا که آ هم تئیی نَسل و پَدرێچ اِنت.“
بله هُداوندئے پرێشتگا چه آسمانا اِبراهێم تئوار کرت: ”اِبراهێم! او اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“
