18 چێا که هُداوندا اِبراهێمئے جَن سارَهئے سئوَبا اَبیمَلِکئے لۆگئے سجّهێن جنێن چُکبَند کرتگ‌اَتنت.
بله هُداوندا اِبرامئے لۆگی، ساراییئے سئوَبا پِرئون و آییئے لۆگئے سرا مزنێن وَبا و وڑ وڑێن نادْراهی دئور دات.
ساراییا گۆن اِبراما گوَشت: ”هُداوندا منی دێم داشتگ و چُکّ آورتَ نکنان. تئو برئو و گۆن منی مۆلدا بوَپس که بلکێن منا چه آییئے نێمگا چُکّے ببیت.“ اِبراما ساراییئے گَپّ زُرت.
نون اے مردئے جَنا بِدئے. اے مرد نَبیے. په تئو دْوا کنت و تئو زندگَ مانئے. بله اگن اے مردئے جَنا مدئیئے، دلجم بئے که تئیی جند و تئیی سجّهێن مردم اَلّما مرنت.“
آکوب آییئے سرا زهر گِپت و گوَشتی: ”زانا من هُدا آن که تئیی دێمُن داشتگ که چُکّ مئیارئے؟“
