9 گڑا هُدایا گۆن اِبراهێما گوَشت: ”بله تئوِ اِبراهێم باید اِنت منی اَهد و پئیمانا برجاه بدارئے، تئیی جند و تئیی نَسل و پَدرێچ، پُشت در پُشت.
هما رۆچا اِبراهێما وتی چُکّ اِسماێل، وتی لۆگا پێدا بوتگێن سجّهێن مَردێن و زَرهریدێن گُلام، لۆگئے سجّهێن مَردێن زُرت و سُنّت کناێنتنت، هما پئیما که هُدایا گوَشتگ‌اَت.
چێا که من، اِبراهێم در چِتگ که وتی چُکّ و لۆگئے مردمان هُکم بدَنت که چه آییا رَند، په پهرێزکاری و اِنساپ منِ هُداوندئے راها رئوان ببنت تانکه په اِبراهێما هما کارا بکنان که گۆن آییا کئولُن کرتگ.“
همایانی همراه که آییئے رهبندانی رَندگیریا کننت و آییئے هُکمانی منّگا نشمۆشنت.
هما که هُداوندئے اَهد و پئیمانئے سرا اۆشتنت، آییئے سجّهێن راه په آیان چه مِهر و وپایا سررێچ اَنت.
نون اگن شما په دلگۆش منی تئوارا گۆش بدارێت و منی اَهد و پئیمانئے پرمانبرداریا بکنێت، سجّهێن کئومانی تها شما منی هاسێن مال و مَتا بێت. بِلّ تُرے سجّهێن زمین منیگ اِنت،
