5 گڑا ساراییا گۆن اِبراما گوَشت: ”اے اَزاب و شِدّت که منی سرا کپتگ، اِشیئے زِمّهوار تئو ائے. من وتی مۆلد تئیی بَگَلا دات و نون وهدے آ زانت که لاپی پُرّ اِنت، منا مانَ نئیاریت. هُداوند منی و تئیی نیاما دادرَس بات.“
اِبراما گۆن هاجِرا وپت و واب کرت و هاجِرئے لاپ پُرّ بوت. وهدے هاجِرا زانت که منی لاپ پُرّ اِنت، وتی بانُکئے مان نئیارَگی بندات کرت.
اِبراهێمئے هُدا، ناهۆرئے هُدا، آیانی پتئے هُدا منی و تئیی نیاما دادرَس بات.“ گڑا آکوبا وتی پت اِساکئے هُدائے ناما سئوگند وارت.
آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن. او منی هُدا، او منی هُداوند! په منی هکّا.
او هُدا! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، هُداناباورێن کئومێئے دێما، په منی هَکّا جاه بجن و منا چه بدکار و پرێبکارانی دستا برَکّێن،
بِلّ که هُداوند په کئومان شئور و هُکم ببُرّیت. او هُداوند! گۆن منی راستی و تچکیا، وتی دادرسیا منی پهرێزکاریانی سرا بکن.
گۆن آیان گوَشتِش: ”هُداوند شمارا مئے هَکّانی جُستا بکنات و وت اِنساپ بکنات. شما پِرئون و آییئے هِزمتکارانی چمّان مارا سْیَه‌رو کناێنتگ و په مئے کُشگا زهمے آیانی دستا داتگ.“
