3 پدا گوَشتی: ”تئو منا چُکّ و پُشپَدے نداتگ و باندا رۆچ منی لۆگئے هِزمتکارے منی وارسَ بیت.“
من ترا مزنێن کئومے جۆڑَ کنان، ترا برکتَ دئیان و تئیی ناما بُرزَ کنان و تئو برکتے بئے.
تئیی نَسل و پَدرێچا زمینئے دنزانی پئیما بازَ کنان، اگن کسے دنز و گُباران هساب کرتَ کنت، گڑا تئیی نَسل و پَدرێچا هم هساب کرتَ کنت.
وهدے اِبراما اِشکت که منی برازاتک گِرگ و بَرگ بوتگ، وتی هما سئے سد و هژدهێن در آورتگێن جَنگۆل، که آییئے لۆگا پێدا بوتگ‌اَتنت، زُرتنتی و تان دانئے شهرا دُژمنانی رندا کپت.
بله اِبراما گوَشت: ”او هُداوندێن هُدا! تئو منا چے دئیئے؟ منا وَه چُکّ نێست و منی لۆگئے وارس دَمِشکی اێلیزِر اِنت.“
