24 من هچّ چیزَّ نزوران اَبێد چه هما وراکان که وَرنایان وارتگ‌اَنت و هما مردمانی بَهرا که منی همراهیا آتکگ‌اَنت، بزان آنِر، اِشکول و مَمرِه. آ وتی بهرا بزورنت.“
یکّ مردمے تتک و اِبرانیێن اِبرامئے کِرّا آتک و اے هالی دات. اے وهدا اِبرام، اَموریێن مَمرِهئے مزنێن درچکانی نزّیکّا نِشتگ‌اَت. اَموریێن مَمرِه، اِشکول و آنِرئے برات اَت. اِشانی و اِبرامئے نیاما اَهد و پئیمانے هست‌اَت.
پمێشکا، هر کارا گۆن دگران هما ڈئولا نێکی بکنێت که لۆٹێت آ دگه هم گۆن شما بکننت. شَریَت و نبیانی گپّ و هبر همِش اِنت.
چێا که پاکێن کتابَ گوَشیت: ”جۆهانئے مُشَگئے وهدا کاییگرئے دپا مبند“ و ”کار کنۆک مُزّئے هَکدار اِنت.“
