9 سجّهێن مُلک تئیی دێما اِنت. چه من جِتا بئے. اگن تئو چپّێن نێمگا رئوئے، من راستێنا رئوان و اگن تئو راستێن نێمگا رئوئے، من چپّێنا رئوان.“
لوتا چمّ چست کرتنت، دیستی که اُردُنئے سجّهێن دشت، تان سۆهرا سێراپ اِنت، هُداوندئے باگئے ڈئولا، مِسرئے سرڈگارئے ڈئولا. اے چه آ وهدا پێسر اَت که هُداوندا سُدوم و گُمورَهئے شهر گار و بێگواه کرتنت.
گڑا اِبراما گۆن لوتا گوَشت: ”ما برات اێن. منی و تئیی نیاما، یا منی و تئیی شپانکانی نیاما اَڑ و کُڑے مبیت.
اَبیمَلِکا گوَشت: ”منی مُلک تئیی دێما اِنت، هر جاه که ترا دۆستَ بیت همۆدا بِنند.“
مئے کِرّا جَهمنند ببێت. اے مُلک شمئے وتیگ اِنت، بنندێت، سئوداگری و باپار بکنێت و مِلکتئے واهند ببێت.“
سُهل و اێمنی پسُندێن مردمے آن بله هر وهدا که هبرے کنان، اے جنْگا پادَ کاینت.
تان هما هَدّا که شمئے دستا بیت، گۆن هرکَسا په سُهل و آرامی زِند بگوازێنێت.
