23 بَسّ اِشکتگ‌اَتِش که مئے آزار دئیۆک نون وت هما ایمانئے جارا جنَگا اِنت که یکّ وهدے آییئے تباه کنگئے رَندا بوتگ.
یَهودی ساهرانی یکّ ٹۆلیێا شهر په شهر ترّ و گردَ کرت. په چَکّاسا، جِنّیانی سرا هُداوندێن ایسّائے نامِشَ گپت و گوَشتِش: ”من شمارا هما ایسّائے ناما هُکمَ دئیان، که پولُس آییئے بارئوا گواجارگا اِنت.“
اے ڈئولا هُدائے پاکێن هبر مردمانی نیاما تالان بوت و اورشَلیما مرید سکّ زوتّ گێشا چه گێشتر بئیانَ بوتنت. بازێن دینی پێشواے هم اے باوَرئے مَنّۆگر بوت.
هَنّانیایا پَسّئو دات: ”او هُداوند! من چه بازێنێا اِشکتگ که اورشَلیما، شاوولا تئیی باوَرمند باز آزار داتگ‌اَنت.
شاوول، همۆدا یَهودیانی کَنیسَها شت و جاریَ جت که ایسّا هُدائے چُکّ اِنت.
هرکَسا که آییئے هبرَ اِشکت، هئیرانَ بوت و جُستیَ گپت: ”اے هما مرد نه‌اِنت که اورشَلیما ایسّائے نام گِرۆکانی گار و گُمسار کنگئے رَندا اَت؟ اِدا هم پمێشکا نئیاتکگ که ایسّائے مَنّۆگران بگیپت و مزنێن دینی پێشوایانی کِرّا ببارت؟“
وهدے شاوول اورشَلیما رَست گۆن مریدان هۆر بئیگئے جُهدی کرت، بله سجّهێنان چه آییا تُرست. آیان باور نبوت که شاوول په راستی مریدے بوتگ.
گڑا تان هما وهدا که مارا مۆه هست، بیاێت گۆن سجّهێنان شَرّیَ کنێن و هاس گۆن همایان که باوَرمند اَنت.
