21 بله همایان که هُداوندئے هبر مان نئیاورتنت، وتی گُلام و دَلوَتِش ڈَنّا اِشتنت.
پِرئونا پُشت مان دات و وتی کلاتا شت و اے گپّی هچّ مان نئیاورت.
پِرئونئے آ هِزمتکاران که چه هُداوندئے هبران تُرسِت، هما دمانا وتی گُلام و دَلوَتِش پناه کرتنت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”وتی دستا آسمانئے نێمگا شهار دئے که سجّهێن مِسرئے مُلکا ترۆنگل بگواریت، انسان و جانوَر و مِسرئے ڈگارانی هر درچک و دارئے سرا.“
پدا مردا منا گوَشت: ”متُرس، دانیال! هما ائولی رۆچا که تئو وتی دل په سرپد بئیگ و وتی هُدائے درگاها بێکِبر بئیگا داتگ، تئیی دْوا گۆش دارگ بوتگ و من تئیی هبرانی سئوبا آتکگان.
