17 بله تئو اَنگت منی مهلوکئے دێم داشتگ و رئوگااِشَ نئیلئے.
بله ترا پمێشکا زندگا اِشتُن که وتی زۆر و واکا ترا پێش بداران و سجّهێن جهانا منی نامئے جار جنَگ ببیت.
بچار، باندا همے وهدا من اَنچێن تْرندێن ترۆنگلے گوارێنان که چه اِد و پێش مِسرا هچبر نبوتگ، چه هما وهدا بگر که مِسرئے بُنپد اێر کنگ بوتگ تان رۆچِ مرۆچیگا.
بله وهدے آییئے دل پُرکِبر و اَرواه چه گُروناکیا پُرّ بوت، چه بادشاهی تَهتا اێر گێجگ و شان و شئوکتی پَچ گرَگ بوت.
هما دمانا، هُداوندئے پرێشتگێا آ جت، چێا که آییا هُدا ستا نکرتگ‌اَت. جسمی کِرم گپت و مُرت.
