7 ”پێسرا په هِشتئے جنَگا شما مردمانا پَلار داتگ، نون مدئیێتِش. بِلّی وتَ رئونت و پَلارَ چِننت.
گۆن یکدومیا گوَشتِش: ”بیا، هِشتَ جنێن و شرّیئے سرا پچێنِش.“ آیان سِنگئے جاها هِشت کارَ بست و گِلئے جاها ڈامبر.
پدا گوَشتی: ”مارا کاه و کدیم هم باز هست و چُشێن جاگه هم هست که شما شپا بدارێت.“
هما رۆچا پِرئونا مردمانی بیگارگیر و کارمستر هُکم دات و گوَشتنت:
بله چه آیان هِشت هما کِساسا بلۆٹێت که پێسرا جتَگِش، هچّ کمّ مکنێت. اے مردم جاندُزّ و تَمبَل اَنت، پمێشکا پریاتَ کننت: ’مارا بِلّ که رئوێن و په وتی هُدایا کُربانیگَ کنێن.‘
