موسّایا هما سجّهێن هبر گۆن هارونا کرتنت که هُداوندا په آیانی گوَشگا موسّا راه داتگ‌اَت. هما سجّهێن نشانیانی هالی هم دات که هُداوندا په آیانی پێش دارگا موسّا هُکم داتگ‌اَت.
هُداوندا گوَشت: ”دستا پدا کباهئے تها کن.“ آییا دست پدا کباهئے تها کرت. دستی که چه کباها در کرت، ته دست وشّ بوتگ‌اَت و دستئے پۆست جانئے اے دگه جاگَهانی پۆستئے پئیما اَت.
بله اگن اے دوێن نشانی‌اِش باوَر نکرتنت و تئیی گَپِّش گۆش نداشت، گڑا چه نیلّا کمّے آپ بزور و هُشکێن زمینئے سرا برێچ. اے آپان که تئو چه نیلّا زورئے، اے آپ هُشکێن زمینئے سرا هۆنَ بنت.“
