5 چێا که هُداوندا گۆن موسّایا گوَشتگ‌اَت: ”اِسراییلیان بگوَش: ’تئو ناپَرمان و وَتسرێن کئومے ائے. من اگن په دمانێا هم گۆن تئو همراه ببان، بلکێن ترا تباه و برباد بکنان. نون وتی سَهت و زێوَران کَشّ. منَ چاران که گۆن تئو چے بکنان.‘“
که من جَهلادَ رئوان و چاران بارێن آیانی کرتگێن کار هما پِریاتئے کَدّا باز اَنت که په من سر بوتگ؟ اگن چُش نه‌اِنت، وَه من سهیگَ بان.“
پرێشتگا گوَشت: ”وتی دستا بدار و چُکّا هچّ مکن. نون منَ زانان که تئو هُداتُرسے ائے، چێا که تئو چَکّ و پَد نبوتئے و وتی بَچّ، وتی یکّێن چُکّ هم منا دات.“
او هُدا! منا بچکّاس و منی دلا بزان، منا بچکّاس و منی پرێشانیان دلگۆش کن.
اناگت گار و زئوالَ بنت، چه تُرسا سَرجما بێرانَ بنت.
بچار، من اے مهلوک دیستگ. اے ناپَرمان و وَتسَرێن کئومے.
اِسراییلیان هۆرێبئے کۆها وتی سَهت و زێور کَشِّتنت.
او سَرکش و مانمئیاتکێن مردمان! شمئے دل و گۆش سُنّت کنگ نبوتگ‌اَنت. وتی پت و پیرێنانی ڈئولا، شما هم مُدام هُدائے پاکێن روهئے هِلاپا اۆشتێت.
