20 تئو منی دێما دیستَ نکنئے، چێا که هرکَسا که منی دێم دیست، زندگَ نمانیت.
پمێشکا آکوبا آ جاگهئے نام پَنی‌اێل کرت. گوَشتی: ”گۆن هُدایا دێم په دێم بوتان، بله اَنگت منی جان رَکّت.“
و اِسراییلئے هُدااِش دیست. هُدائے پادانی چێرا سَبزێن نیلُمئے پئیمێن پَرشے اَت که چۆ آسمانئے جندا ساپ اَت.
موسّا و هارون و ناداب و اَبیهو و اِسراییلئے هپتادێن کماش بُرزا سر کپتنت
هُدایا پدا گوَشت: ”من تئیی پتئے هُدا آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا آن.“ موسّایا هُدائے چارگ تُرست و وتی دێمی گِپت.
موسّایا گوَشت: ”وتی شان و شئوکتا منا پێش دار.“
رندا وتی دستا دورَ کنان و تئو منی پُشتا گِندئے، بله باید اِنت منی دێم گِندگ مبیت.“
کَسّا هچبر هُدا ندیستگ، بله هما یکدانگێن چُکّ که پتئے بگلا اِنت، هماییا هُدا پَجّارێنتگ.
هما که یکّ و تهنا نمیران اِنت و آییئے دَرگاه اَنچێن رُژنے که کسّ اۆدا رَستَ نکنت و کسّا ندیستگ و دیستی هم نکنت. آییئے شرَپ و اِزّت و زۆر و واک تان اَبد برجاه بات. اَنچُش بات. آمین.
