13 نون اگن تئیی چمّان منی کَدر و اِزّت باز اِنت، گڑا وتی راهان په من آشکار کن تانکه من ترا پَجّاه بیاران و هما اِزّت که منا تئیی چمّان هستاِنت، آییا برجاه داشت بکنان. بچار، اے مهلوک تئیی جندئے کئوم اِنت.“
چێا مِسری بگوَشنت: ’اے مردمی چه مِسرا په بدنیّتی در کرتنت که کۆه و گیابانان ببارت و بکُشیتِش و چه جهانا گارِش بکنت‘؟ وتی هِژمئے آسا کُش. وتی اِرادها بدل کن و اے بلاها وتی مهلوکئے سرا دئور مدئے.