وهدے هارون و آییئے چُکّ شاهدیئے تَمبوئے تها یا کُربانجاهئے نزّیکّا رئونت، بزان په هِزمتا پاکێن جاگها کاینت، اے چێرپۆشان بپۆشنت. چۆ مبیت که گناهے وتی سرا بلَڈّنت و بمرنت. اے په هارون و آییئے نَسل و پَدرێچا اَبدمانێن پرمانے.
من تَمبو و کُربانجاها پاک و پَلگارَ کنان و په وتَ گیشّێنان، هارون و آییئے چُکّان هم پاک و پَلگارَ کنان و په وتَ گیشّێنان که دینی پێشوا ببنت و منی هِزمتا بکننت.
اَنچُش مارا نبیانی پکّاێن هبر هم هست‌اَنت، سکّ شَرّ اِنت که اشانی نێمگا دلگۆش بکنێت، چِراگێئے پئیما اَنت که تهاریا دْرپشیت، تان هما وهدا که رۆچ ببیت و بامئے اِستار شمئے دلانی تها سر بکَشّیت.
