13 منی اے سجّهێن هبر که من گۆن شما کرتنت، اِشان دلگۆش کنێت. آ دگه هُدایانی ناما مگِرێت. چه شمئے دپا آیانی نام هم در مئیئیت.“
آ که دگه هُداێئے رندا تچنت، آیانی گَم و اندۆه سکّ بازَ بیت، آیانی هۆنێن کُربانیگانی رسمان گۆنَ نبان و نامانِش وتی زبانا نئیاران.
گوَشتُن که ”پهرێزَ کنان تان گۆن وتی زبانا گناه مکنان. تان وهدے بدکارے منی کِرّا اِنت وتی دپا لگامَ کنان.“
اِشانی هُدایانی پرستش و هِزمتا مکن و اِشانی کارانی رَندگیریا مکن. اِشانی بُتێن هُدایان سَرجمیا کَرۆج و هما سِنگان ٹُکّر ٹُکّر کن که اِشان په وتی پرستشگاهئے نشان کنگا مِکّ کرتگ‌اَنت.
گۆن اِشان و اِشانی هُدایان اَهد و پئیمان مکن.
وتی زند و تالیم دئیَگئے نێمگا شرّیئے سرا دلگۆش بکن و دێما برانِش کن. اگن اے کاران بکنئے، وتا هم رَکّێنئے و وتی گۆش دارۆکان هم.
