27 چێا که بلکێن آییئے پۆشاک اێوکا همِش اِنت، گڑا چے پِر بدنت و بوَپسیت؟ اگن منی کرّا پریات بکنت، من گۆشَ داران، چێا که من مهربان آن.
اے مِسکینا تئوار پِر جت، هُداوندا آییئے تئوار اِشکت و چه سجّهێن سکّیان رَکّێنتی.
چیا که آ هاجتمندان هما وهدا رَکّێنیت که پریاتَ کننت، ستم دیستگێنان و همایان که مَدَتکارے نێستِش.
بله تئو، او هُداوند، رهم کنۆک و مِهربانێن هُداے ائے، هِژم گرگا دێرَ کنئے و مِهر و وپایا سَررێچ ائے.
اگن اے کارا بکنئے و آ منی کرّا پریات بکننت، من اَلّم آیانی پریاتان گۆشَ داران.
هُداوند جار جنانا موسّائے دێما گوَست: ”هُداوند آن، هُداوند، رهمان و مِهربانێن هُدا من آن. گزبئے آرَگا دێرَ کنان و چه مِهر و وپایا پُرّ آن.
