22 چه جنۆزام یا چۆرئوێئے مجبوریا ناجائِزێن پائدگ چِست مکن.
بله اَلبت تئو گندئے. سَکّی و سۆریانَ گندئے، تان کار و اِهتیارا وتی دستا بدارئے. بزّگ و بێچارگ وتا تئیی سپردگَ کننت، چۆرئوانی مَدَت کنۆک تئو ائے.
هُداوندئے پرێشتگ هُداتُرسانی چپّ و چاگردا پَلّے بندیت و آیان نجاتَ دنت.
بله بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان! او دوپۆستێن شَتَلکاران! شما جنۆزامانی لۆگان گۆن مالواریا برێت و په پێش دارگا، وتی دْوا و سنایان دْراجکَشَّ کنێت، شمارا سَکترێن سِزا و پدمُزَّ رَسیت.
هما هُدادۆستی که مئے هُداێن پت، پاک و بےائیبیَ زانت: ”سکّیانی وهدا جنۆزام و چۆرئوانی دستا گِرگ“ و ”وتا چه اے دنیائے گَندگیان پاک دارگ“ اِنت.
