20 هرکَسا که چه هُداوندا اَبێد په دگه هُداێا کُربانیگ کرت، گار و گُمسار کنگ ببیت.
دَرامَدێئے سرا زُلم مکن. چێا که تئو زانئے دَرامَد بئیگ چۆن گران اِنت. شما وت هم مِسرا دَرامَد اتێت.“
اِشان منی سۆج داتگێن راه زوتّ یله داتگ. په وت بُتێن گوَسکے اَڈِّش کرتگ و سُجدَهِش کرتگ. په آییا کُربانیگِش کرتگ و گوَشتگِش: ’او اِسراییل! اے تئیی هُدا اِنت که ترا چه مِسرا در کرت و آورتی.‘
هبردار! گۆن آ مُلکئے مردمان هچّ پئیمێن اَهد و پئیمان مبند. وهدے آ وتی بُتێن هُدایان سُجدهَ کننت و په آیان کُربانیگَ کننت، شمارا هم داوَتَ دئینت و شما آیانی کُربانیگانَ ورێت و
