2 اگن تئو اِبرانی گُلامے بها زرت، اے گُلام تان شَش سالا تئیی هِزمتا بکنت. هپتمی سالا په وتی آزاتیا هچّ زَرّ مدنت و برئوت.
هُدا ترا چه آسمانئے نۆد و زمینئے سێری و هَزگاریا بێهساب دان و تازگێن شراب بدئیات.
ایسّوا گوَشت: ”پمێشکا نامی آکوب اِنت. اے دومی رند اِنت که منا رێپێنیت. پێسرا منی پێدائِشی هَکّی وارت و نون منی برکتی بُرت.“ پدا جُستی کرت: ”تئو په من هچّ برکت پَشت نگێتکگ؟“
زَرهریدێن گُلام وارتیَ کنت بله چه سُنّت بئیگا رند.
اگن تهنا آتکگ تهنا برئوت، بله اگن چه پێسرا سور کرتگێنے گڑا جَن هم آییئے همراهیا برئوت گۆن.
اگن مردے وتی جنکّا مۆلِدێئے هسابا بها بکنت، آ جنکّ مَردێنێن گُلامانی پئیما آزات کنگ مبیت.
بله اگن اے کار رۆچئے دَر آیگا رند بوت، گڑا هۆن، کُشۆکئے سرا اِنت. هرکَس که دُزّیَ کنت، باید اِنت مَلام پُرّ بکنت، بله اگن په مَلامئے پُرّ کنگا هچّی نێست، گڑا جندی بها کنگ ببیت و مَلام پُرّ کنگ ببنت.
بله آییا وام دات نکرتنت. پمێشکا هُدابُندا پرمان کرت که آ وت گۆن جَن و چُکّان و دگه هرچے که آییا هست‌اَت، بها کنگ و وام گِرگ ببنت.
