12 ”هرکَسا که مردمے جت و کُشت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
هرکَس که شمئے هۆنا برێچیت و ساها بگیپت، من چه آییا هسابَ گِران. چه هر هئیوانا هسابَ گِران و چه هر اِنسانا. چه هما مردما هسابَ گِران که دگه مردمێا کُشیت، چێا که مردم برات اَنت.
هرکَس انسانێئے هۆنا برێچیت، آییئے هۆن هم انسانێئے دستا رێچگَ بیت، چێا که هُدایا انسان وتی شِکلا اَڈّ کرتگ.
مردم مَکُش.
اگن آییا اے سئیێن چیزّان مدنت، جنێن په وتی آزاتیا هچّ زَرّ مدنت و برئوت.“
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”وتی زَهما جُتکا کن. آ کَس که زَهمَ کشّیت، چه زَهما مِریت.
