1 ”اے هما کانون اَنت که ترا گۆن کئوما گوَشگی اَنت:
وتی هبرا په آکوبا آشکارَ کنت و وتی هُکم و پرمانا په اِسراییلا.
موسّا آتک و مهلوکئے کماشی لۆٹاێنتنت و هما سجّهێن هبری آیانی دێما پێش کرتنت که هُداوندا آییارا هُکم داتگ‌اَت.
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
براتان! دگه گپّے اِش اِنت، ما شمارا سۆج داتگ که وتی زِندا چۆن بگوازێنێت که هُدا چه شما وشّ و رزا ببیت و شما اَنچُش کنگا اێت هم. نون هُداوندێن ایسّائے ناما گۆن شما دَزبندیَ کنێن و گوَشێن که اے چیزّا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.
