12 موسّائے دستان دَم برت. هارون و اَهورا سِنگے آورت و آییئے چێرا دات. موسّا سِنگئے سرا نِشت. آیان موسّائے دست گِپت و بُرز داشتنت، یکّێا راستێن دست و دومیا چَپّێن دست. اے پئیما موسّائے دست تان رۆنندئے وهدا جَهل نکپتنت و
په آیان که منی رندا کپتگ‌اَنت وتی نئیزَها چست کن و آیانی راها بند. منی اَرواها بگوَش: ”تئیی رَکّێنۆک من آن!“
هر وهدا که موسّایا دست چستَ کرتنت، اِسراییلی بالادستَ بوتنت و هر وهدا که وتی دستی جَهلَ کرتنت، اَمالیکی بالادستَ بوتنت.
یوشایا اَمالیکی پئوج په زَهم پرۆش دات.
بله پێسرا گۆن اِسراییلئے کماشان گوَشتی: ”تانکه ما شمئے کِرّا واترَّ نکنێن، همِدا بجَلّێت. بچار، هارون و اَهور شمئے کِرّا اَنت. هرکَسا جێڑهے بوت، همِشانی کرّا برئوت.“
پرچا که منَ زانان که اے چیزّ منی رَکّگئے راها پچَ کننت، چێا که شما په من دْوا کنێت و ایسّا مَسیهئے روه منا کُمکَّ کنت.
براتان! په ما دْوا کنێت.
بله گۆن باوَرمندیا بلۆٹیت و هچّ شکّے دلا مئیاریت، چێا که دودلێن مردم زِرئے چئول و مئوجانی ڈئولا اِنت که گۆن گواتا هر نێمگا لێٹَ وارت.
