8 اے ائییدا که کنێت، هرکَس گۆن وتی چُکّا بگوَشیت: ’چه مِسرا در کپگئے وهدا هُداوندا په من هما کار که کرت، من هما کارئے هاترا اے ائییدا کنان.‘
او هُدا! ما وتی گۆشان اِشکتگ، مئے پت و پیرێنان گوَشتگ که آیانی زمانگا چۆنێن کارِت کرتگ، گوَستگێن دئور و باریگان.
شما گۆن وتی چُکّ و نُماسگان کِسّه بکنێت که من چۆن مِسری لئیب داشتنت و آیانی نیاما وتی نشانی زاهر کرتنت، تانکه شما بزانێت که من هُداوند آن.“
اگن باندا تئیی چُکّا چه تئو جُست کرت: ’اے کارا چێا کنگا ائے؟‘ تئو بگوَش: ’هُداوندا گۆن وتی دستئے زۆرا مارا چه مِسرا در کرت و آورت، چه هما مُلکا که اۆدا ما گُلام اَتێن.
