46 یکّێن لۆگئے تها ببێت و بوَرێتی. چه سَرگوَزئے گۆشتا تُشے ڈَنّا مبرێت و پَسئے یکّ هَڈّے هم مپرۆشێت.
آییئے سجّهێن هڈّان مُهرَ داریت، چه آیان یکّے هم پرۆشگَ نبیت.
بدی بدکارا کُشیت و هما که چه پهریزکارا نپرتَ کنت، مئیاربارَ بیت.
ایسّائے کِرّا که آتکنت، دیستِش که آییا ساه داتگ. پمێشکا آییئے پادِش نپرۆشتنت.
اے کار هما ڈئولا بوت تانکه پاکێن کتابئے اے هبر راست و سَرجم ببیت که گوَشیت: ”آییئے هچّ هڈّ پرۆشگَ نبیت.“
