23 هُداوند په مِسریانی جنَگا گَردانَ بیت، بله وهدے شمئے چانٹانی سرئے هۆنانَ گندیت، گڑا چه آ دروازگا سرَ گوَزیت و تباه کنۆکا شمئے لۆگان پُترَگ و شمئے جنَگا نئیلیت.
موسّایا گوَشت: ”هُداوندَ گوَشیت: ’من شپئے نێما درَ کایان و سجّهێن مِسرا گَردان.
مردم کمّے هۆن بزورنت و هما لۆگا که اے گۆشتا ورنت، آ لۆگئے دروازگئے چانٹا، بزان دروازگئے سربُرا و کَشان اے هۆنا پِر بِمُشنت.
”زمین، دریا و درچکان تان هما وهدا تاوان مدئیێت که ما، مئے هُدائے هِزمتکارانی پێشانیگا مُهر نجتگ.“
گۆن اِشان گوَشگ بوت که تهنا هما مردم که هُدائے مُهرِش پێشانیگا پِر نه‌اِنت، آیان و اَبێد زمینئے سرئے هچّ کاه و سبزگ یا دگه کِشار و درچکے تاوان مدئینت.
