پدا بادشاه وتی دلئے تبا کارَ کنت و وتا چه سجّهێن هُدایان بُرزتر و پُرمڑاهترَ گِندیت و هُدایانی هُدائے هِلاپا اَنچێن هبرَ کنت که مردم هئیرانَ بنت. تان هما وهدا کامیابَ مانیت که گَزبئے وهد سَرجم نبوتگ. هما چیزّ که بئیگی اَنت، اَلّمَ بنت.
بله بَکشش و ٹێکی، ناپرمانیئے پئیما نه‌اِنت. اگن یکّ کَسێئے ناپرمانیئے سئوَبا بازێنے مُرت، بله هُدائے رَهمت و ٹێکی چینچُک گێشتر، بازێن مردمێا سر بوت، اے ٹێکی که چه هما یکّێن اِنسانئے رَهمتا رست، بزان چه ایسّا مَسیهئیگا.
