من اِشیئے کانٹانی بارئوا جێڑگا اَتان، دیستُن اِشانی نیاما دگه کَسانێن کانٹے در آتک و چه جانوَرئے ائولی کانٹان سئے کانٹ اِشیئے دێما چه بُنا گْوجگ بوت. من دیست که اے کانٹا مردمی چمّئے پئیمێن چمّ پِر اَت و دپے پِر اَتی که بٹاک جنَگا اَت.
تئو بزان و سرپد بئے که چه اے هُکمئے آیگئے وهدا که اورشَلیم پدا برجاه و اَڈّ کنگ ببیت، تان ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ شهزادگئے آیگا، هپت هپتگ و شست و دو هپتگَ گوَزیت. اورشَلیم، پدا گۆن آپراها و دَمک و گَلّیان اَڈّ کنگَ بیت، بله پرێشانیانی زمانگا.
چۆ مبیت کَسے وڑے نه وڑے شمارا رَد بدنت، هُداوندئے رۆچ تان هما وهدا نئیئیت که مردم چه هُداوندا سَرکَشّ مبنت و بێرَهبَندێن مرد، بزان ”تباهیئے چُکّ“ پاشْک مبیت.
اے گۆن گوَرانڈا جنْگَ کننت بله گوَرانڈ اِشان پرۆشَ دنت، چێا که آ، هُداوندانی هُداوند و بادشاهانی بادشاه اِنت و هما که گۆن آییا گۆنَ بنت، آییئے تئوار جتگێن، در چِتگێن و وپادارێن همراه اَنت.“
