گڑا من هما لیلُمپۆشێن مردئے تئوار اِشکت که کئورئے آپئے سربرا اَت. آییا وتی راستێن و چپّێن دست آسمانئے نێمگا چِست کرتنت و هماییئے سئوگندی وارت که تان اَبد زندگ اِنت. گوَشتی: ”وهدێا، وهدان و نێم وهدا و رَند سَرجمَ بیت، هما وهدا که هُدائے پاکێن مردمانی زۆر و واکَ پرُشیت. نون اے سجّهێن چیزّ پوره و سَرجمَ بنت.“
تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی وَرد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت و تئو چه آسمانئے نۆدان تَرَّ بئے. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے، تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.