4 گڑا اے دگه سروزیر و والی دانیالئے هکومتی کارانی تها رَدی شۆهاز کنگا لگّتنت، بله آیان په دانیالئے اێر جنگ و مئیاریگ کنگا هچّ نیمّونے دست نکپت. آ، وپادارے اَت، چه وتی کاران نادلگۆش نه‌اَت و نه که سِلکاریے کرتی.
چێا که اے دانیال، که بادشاها آییئے نام بِلْتِشازَر کرتگ، اِشیا اَجبێن روهے، زانت و سرپدیے هست‌اَت. آ واب و چاچانی مانا کنگ و گرانێن جێڑهانی گیشّێنگا سکّ بلد اَت. دانیالا لۆٹاێن، هما ترا اِشیئے مانایا گوَشتَ کنت.“
منی هُدایا وتی پرێشتگے راه دات که شێرانی دپی بست. شێران منا هچّ تاوان ندات. او بادشاه! همینچک که من هدائے دێما بێگُناه آن، همینچک تئیی دێما هم من هچّ رَدێن کارے نکرتگ.“
که شما پاک و بےائیب بمانێت. چۆٹ و کَجراهێن پَدرێچێئے نیاما هُدائے بێمئیارێن چُکّ ببێت و ”زِندئے گالا“ مُهر بدارێت و چۆ اِستارا جهانا بدرَپشێت. آ وهدا، مَسیهئے آیگئے رۆچا پَهر بستَ کنان که من مُپتێن تَچ و تاگے و بےآسرێن جُهدے نکُرتگ.
بله اے کارا گۆن نرمی و په سنگینی بکنێت. وتی جَبین و وجدانا پاک و ساپ بدارێت، تانکه شمارا بد و رَد گوَشگئے وهدا، آ مردم گۆن شمئے نێکێن مَسیهی کِردارئے گِندگا چه وتی زاه و زَکَتان پَشَل و شرمندگ ببنت.
