1 آ وهدا میکاییل، هما مزنێن شهزادگ که تئیی مردمانی نِگهپانیا کنت، جاهَ جنت. اَنچێن پرێشانیئے وهدے بیت که کئومانی بُنگێجا بگر تان آ زمانگا هچبر نبوتگ. بله آ وهدا تئیی هما سجّهێن مردم که آیانی نام کتابا نبشته اِنت، رَکّێنگَ بنت و
بله پارسئے بادشاهیئے شهزادگا تان بیست و یکّ رۆچا منی دێم داشت. بله رَندا، میکاییل که چه مسترێن پرێشتگان یکّے، منی کُمَکّا آتک چێا که من اۆدا پارسئے بادشاهانی کِرّا گَٹِّتگ‌اَتان.
آسئے کئورے تچگا اَت و چه آییئے بارگاها در آیگا اَت. هزارانی هزار آییئے هِزمتا اَت و لَکّانی لَکّ آییئے دێما اۆشتاتگ‌اَت. دیوان په دادرَسیا نِشت و کتاب پَچ بوتنت.
او منی وَپادارێن همراه! من چه تئو دَزبندیَ کنان که هما جنێنانی کُمکّا بکن که په وشّێن مِستاگئے شِنگ کنگا منی همکۆپگیا گۆن کْلێمِنتوس و منی اے دگه همکاران جُهدِش کرتگ که نامِش ”زِندئے کتابا“ نبشته اِنت.
اے گۆن گوَرانڈا جنْگَ کننت بله گوَرانڈ اِشان پرۆشَ دنت، چێا که آ، هُداوندانی هُداوند و بادشاهانی بادشاه اِنت و هما که گۆن آییا گۆنَ بنت، آییئے تئوار جتگێن، در چِتگێن و وپادارێن همراه اَنت.“
من مُردگ دیستنت، مزن و کسان، که تَهتئے دێما اۆشتاتگ‌اَتنت. کتاب پَچ کنگ بوتنت و دگه کتابے هم پَچ کنگ بوت، ”زِندئے کتاب“. مُردگ وتی کرتگێن کارانی هسابا دادرسی کنگ بوتنت، هما کارانی هسابا که کتابانی تها نبشتگ‌اَت.
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگ‌اَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگ‌اَنت.
