41 آ، زێباێن مُلکئے سرا هم اُرُشَ کنت و بازێن مُلکے پرۆشَ وارت بله اِدوم، بوآب و اَمّونئے مسترێن مردم چه آییئے دستا رَکّنت.
شمالئے بادشاه اُرُشَ کنت و هما پئیما کنت که وتی دلیَ لۆٹیت. کسّ آییئے دێما اۆشتاتَ نکنت. آ زێباێن مُلکا اۆشتیت و چه آییئے دستا تباهیَ بیت.
پدا آ وتی دستا په اے دگه مُلکانی گرگا دْراجَ کنت و مِسر هم نرکّیت.
آ وتی بادشاهی تَمبوان دریایانی درنیاما، زێباێن پاکێن کۆهئے لَمبا جنت و اے پئیما وتی گُڈّی آسرا سرَ بیت و کسّ په آییئے کُمکّا نئیئیت.
چه اے کانٹان یکّێئے سرا کَسانێن کانٹے رُست که جنوبی، رۆدراتکی و زێباێن مُلکئے نێمگا رُدان و سکّ مزن بئیان بوت.
