34 هَبَشی کلیتدارا چه پیلیپُسا جُست کرت: ”منا بگوَش، بارێن اے نبی کئیی بارئوا هبر کنگا اِنت؟ وتی بارئوا یا دگه کَسێئے؟“
رَندا ایسّایا مردم اِشتنت و لۆگا شت، اۆدا مرید آییئے گوَرا آتکنت و گوَشتِش: ”مارا ڈگارئے بَرّی کاه و زَهریچکئے مِسالئے مانایا سرپد کن.“
پِتْرُسا گوَشت: ”اے مِسالئے مانایا مارا سرپد کن.“
آ پاد آتک و راه گپت. راها، گوَهتگێن مردے دیستی که هَبَشَهئے مُلکا، ”مَلکه کَنْداکَهئے“ کلیتدار اَت. اے مرد اورشَلیما په زِگر و دْوایا شتگ‌اَت و
آییئے بےاِزّت کنگ، ناراهێن کارے اَت. آییئے نَسل و پَدرێچئے بارئوا کئے هبر کرتَ کنت؟ چێا که آییئے زِند زمینئے سرا هلاس کنگ بوتگ.“
گڑا پیلیپُسا چه هُدائے پاکێن کتابئے همے هبران وتی گپّ و تْران بُنگێج کرت و ایسّا مَسیهئے وشّێن مِستاگی په آییا رسێنت.
