15 وهدے آتک و رَستنت، په سامِریان دْوااِش کرت که پاکێن روه آیانی دلان بپُتریت،
من شمارا اے هم گوَشان، اگن زمینئے سرا چه شما دو کَس، په همدلی و تِپاک چیزّے بلۆٹیت، هر واهگے که ببیت، چه منی آسمانی پتئے نێمگا آیانَ رسیت.
چه آیان جُستی گپت: ”وهدے شما ایسّا مَسیهئے سرا باور کرت، پاکێن روه شمارا رَست؟“ پَسّئوِش دات: ”نه، ما اے هم نه‌اِشکتگ که پاکێن روه هست‌اِنت.“
پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و چه شما هرکَس ایسّا مَسیهئے ناما پاکشۆدی بکنت، تانکه هُدا شمئے گناهان ببَکشیت. آ وهدا شمارا هُدائے پاکێن روه، تُهپه و ٹێکیَ رسیت.
پرچا که منَ زانان که اے چیزّ منی رَکّگئے راها پچَ کننت، چێا که شما په من دْوا کنێت و ایسّا مَسیهئے روه منا کُمکَّ کنت.
