22 موسّایا مِسریانی سجّهێن زانت و زانتکاری در برت و په کِردار و گُپتارا توانمندێن مردے بوت.
اَنچێن وَرنا که هچّ پئیمێن بدَنی ائیبِش مان مبیت و رنگا ڈئولدار ببنت، هر ڈئولێن هکمتا بلَد بئیگئے لاهک، زانتکار و زوت‌پَهم ببنت و بادشاهئے بارگاها اۆشتگا بِکَرزنت. پدا اے وَرنایان بابِلئے اَرَمایی زبان و لبزانکا بوانێن.
جُستی کرت: ”چه کجام سَرهالان؟“ گوَشتِش: ”هما که ایسّا ناسِریئے سرا آتکنت. آ، پئیگمبرے اَت که آییئے کار و هبران، هُدائے بارگاه و مردمانی گوَرا، بازێن زۆر و کدرتے مان اَت.
