38 انّوگێن جاورانی بارئوا، منی شئور گۆن شما همِش اِنت که چه اے مردمان دست بکَشّێت و اِشان یله بدئیێت. چێا که اگن اِشانی اے کار و مکسد چه انسانانی نێمگا اِنت، بێشکّ په سرَ نرسیت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”هر نهالے که منی آسمانی پتا نکِشتگ، اَلّما گوَجگَ بیت.
یَهیایا پاکشۆدی دئیگئے اِهتیار، چه آسمانا رَستگ‌اَت یا چه انسانئے نێمگا؟ پَسّئو بدئیێت!“
اگن اِشیا همے ڈئولا یله بدئیێن، سجّهێن مردم اِشیئے سرا ایمانَ کارنت و رومیَ کاینت و مئے مزنێن پرستشگاه و کئوما چه مئے دستا پچَ گِرَنت.“
گڑا گوَشتی: ”او اِسراییلیان! هُژّار بێت که شمارا گۆن اے مردمان چے کنگی اِنت.
