18 پِتْرُس و یوهَنّااِش پدا لۆٹت و هُکم داتنت که هچبر ایسّائے ناما چیزّے مگوَشنت و درس و سَبکّ مدئینت.
بله جَنبۆگان چه هُدایا تُرست و آ ڈئولا نکرتِش که مِسرئے بادشاها گوَشتگ‌اَتنت و مردێن‌چُکِّش نکُشتنت.
بله وهدے پاکێن روه شمئے دلانَ نندیت، شمارا وس و واکَ رسیت و اورشَلیمئے شهرا، یَهودیَه و سامِرَهئے دَمگان، تان سَرجمێن دنیائے گُڈّی مرز و سیمسران هم، په من شاهدیَ دئیێت و منی وشّێن مِستاگا رَسێنێت.“
”برئوێت مزنێن پرستشگاها بۆشتێت و اے نۆکێن زِندئے سَرجمێن کُلئو و پئیگاما مردمان برسێنێت.“
”ما هُکم نکرتگ‌اَت دگه برے په اے ناما مردمان درس و سَبکّ مدئیێت؟ بله شما اورشَلیمئے سَرجمێن شهر گۆن وتی تالیمان پُرّ کرتگ. لۆٹێت آ مردئے هۆنا مئے گردنا بلَڈّێت؟“
کاسِدِش لۆٹت و آورتنت، لَٹّ و کُٹّ کناێنت و مکن کرتنت که په ایسّائے ناما دگه برے هبر مکننت. نون یله‌اِش داتنت.
