27 چێا که اے کئوم سِنگدل بوتگ، گۆشِش گران اَنت، آیان وتی چمّ بستگ‌اَنت چۆ مبیت آیانی چمّ بگندنت، آیانی گۆش بِشکننت، آیانی دل بزاننت و سرپد ببنت و منی نێمگا پِر بترّنت که من آیان دْراه بکنان.‘
اِشانی دل سِنگ و بےاِهساس اَنت بله من چه تئیی شَریَتا شادمان آن.
اِشئیا نبیئے پێشگۆیی اے مردمانی بارئوا راست و سَرجمَ بیت که گوَشیت: گۆن گۆشانَ اِشکنێت، بله سَرکِچَ نئوَرێت، گۆن چمّان چارێت، بله نگندێت،
چێا که اے کئوم سِنگدل بوتگ، گۆشِش گران اَنت، آیان وتی چمّ بستگ‌اَنت چۆ مبیت آیانی چمّ بگندنت، آیانی گۆش بِشکننت، آیانی دل بزاننت و سرپد ببنت و منی نێمگا پِر بترَّنت که من آیان دْراه بکنان.
