27 چێا که اے بێسر و بُنێن کارے، من یکّ بندیگێا دێم بدئیان بله آ بُهتامان که آییئے سرا جنَگ بوتگ‌اَنت، مَنبیسان.“
”بارێن، مئے شَریَت مارا اِجازتَ دنت که کَسێئے هبرانی گۆش دارگ و کارانی زانگا پێسر، آییا مئیاربار بکنێن؟“
نون منی دستا اِشیئے بارئوا پکّاێن چیزّے نێست که په کئیسَرا بنبیسان. پمێشکا، من پولُس په شما سجّهێنان و گێشتر په تئو، او بادشاه اَگْریپاس، پێش کرتگ تان جُست و پُرسا رند، چیزّے په نبیسگا در بگێجان.
بادشاه اَگْریپاسا گۆن پولُسا گوَشت: ”ترا وتی دێمپانیئے مۆه و مۆکل اِنت.“ پولُسا دست بُرز کرت و په وتی بێمئیاریئے پَدّر کنگا هبرا لگّت و گوَشتی:
