5 بله وهدے اۆدا مئے جَلّگئے رۆچ هلاس بوتنت، ما پدا وتی سپر بِندات کرت. سجّهێن باوَرمند گۆن وتی جَن و چُکّان مئے همراهیا چه شهرا ڈنّ، تئیاب‌دَپا آتکنت. اۆدا ما سجّهێن کۆنڈان کپتێن و دْوااِن کرت.
بیاێت، سرا جَهلَ کنێن و سُجدهَ کنێن، وتی اَڈّ کنۆکێن هُداوندئے بارگاها کۆنڈانَ کپێن،
جنێن و چُکّان و اَبێد، کِساس پنچ هزار مردێن اَتنت. سجّهێنان سێرا وارت.
یکّ مردے، که آییا سْیَه‌گَرّ اَت ایسّائے کِرّا آتک، کۆنڈان کپت، دَزبندی کرت و گوَشتی: ”اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“
رَندا، یکّ ڈۆکێئے چَگلجاهئے کِساسا، چه مریدان دور بوت، کۆنڈانی سرا نِشت و چُش دْوایی کرت:
کِلیسایا آیانی راه دئیگئے چِن و لانچ کرت و آیان چه پینیکیَه و سامِرَهئے راها گوَزان، هر جاه اے وشّێن هال دات که بازێن درکئومان هم چِه پئیما هُدائے راه زرتگ. چه اے هالئے اِشکنگا، سجّهێن برات باز وشّ و شادان بوتنت.
اَنچُش که شپ بوت، براتان پولُس و سیلاس بیریَهئے شهرا راه داتنت. اۆدئے رسگا، یَهودیانی کَنیسَها شتنت.
چه اے هبرانی هلاسیا رَند، پولُس کۆنڈان کپت و گۆن سجّهێنان هۆر دْوایی کرت.
آ گێشتر په اِشیا گَمیگ اَتنت که پولُسا گوَشتگ‌اَت: ”شما پدا منا نگندێت.“ گڑا تان بۆجیگا رسێنتِش.
پِتْرُسا آ سجّهێن چه بانا در کرتنت، کۆنڈان کپت و دْوایی کرت. رَندا دێمی جۆنئے نێمگا تَرّێنت و گوَشتی: ”او تَبیتا! پاد آ.“ آییا وتی چمّ پَچ کرتنت، پِتْرُسئے نێمگا چارتی و نِشت.
